Մեր ամենամեծ թշնամին թմբիրն է։ Այն թուրքից էլ վտանգավոր է: Ցավոք, պետք է ասեմ, որ մեծ տոկոս են կազմում այն մարդիկ, ովքեր չտեսնելու են տալիս մարտահրավերները, ավելին, կարծում են, թե սա գլոբալ խաղի մի մասն է, ու ո՛չ մեր պետությունն է վտանգված, ո՛չ էլ՝ մեր ազգի գոյությունը: Եթե այդպես մտածեր նաև Նժդեհը, ապա այսօրվա Հայաստանը չէր լինի այնպիսին, ինչպիսին կա կամ ընդհանրապես չէր լինի:

Ֆրանսիական հեղափոխության արդյունքում կազմաքանդվեցին հին կարգերը և Ֆրանսիան, դե յուրե, միապետականությունից վերածվեց հանրապետության՝ ազատ և հավասար քաղաքացիների համար։ Հավանաբար շատերը կտարակուսեն, թե մեր երկիրն ինչ կապ ունի միապետության հետ և ՀՀ կոչված սուբյեկտը միապետություն է:

Հայությունը ներկա պահին դադարել է միասնական ազգային «երգչախումբ» լինելուց. խումբը ներսից պառակտված ու ներհակ է, այնտեղից աններդաշնակ, իրար խլացնող, ծղրտան ու օտարալադ ակորդներ են ելնում վեր:

2018-ի հեղաշրջումից հետո նոր «նավավարները», քամի ցանելով, հին հակառակորդներին «փռեցին ասֆալտին», «ծեփեցին պատերին»:

Ավարտվեց Սանկտ Պետերբուրգի միջազգային տնտեսական ֆորումը, որը գերազանցեց նախորդ տարվա սույն միջոցառման արդյունքները։

Պատասխանն ամբողջությամբ այս հարցի պատասխանի մե՛ջ է: Այսօր, երբ կրկին լինել-չլինելու անիծյալ հարցի առաջ ենք կանգնած, մեր ժողովրդի (ազգս հիմա անասելի տկարացած է) մի ահռելի զոմբիացված շերտ կենաց ու մահի կռիվ է տալիս ո՛չ թե մեր գոյության իրավունքը պաշտպանելու, այլ մեզ կործանման հասցրած վերջին տասնամյակը հավերժացնելու թուրքական վիլայեթի կարգավիճակով:

«Հեծանիվի» ու «տղամարդկային կրծքերի» թեմաները միշտ ակտուալ են, քան՝ գոյաբանական հարցերը, քան՝ Արցախը, քան՝ լուրջ ու կարևոր որևէ բան:

Մանկասայլակի միջից ճստոն ինձ աչքով արեց։ Մայրը չնկատեց, հեռախոսի մեջ խորասուզված ինչ-որ բան էր կարդում։ Ես պատասխանեցի՝ աջ աչքս փակելով ու ձախ ունքս բարձրացնելով, ու ժպտացի։ Ճստոն բերանը մինչև ականջները բացեց ու ժպտաց։ Ես լեզու ցույց տվեցի։ Ճստոն գլուխը հետ գցեց ու սկսեց հռհռալ։ Հետո նայեց ինձ ու լեզվի ծայրը զգույշ դուրս հանեց։ Ես գրպանիցս հազար դրամանոց հանեցի, արագ պտտեցի ափիս մեջ, աննկատ մտցրի թևքիս մեջ ու դատարկ ափս ցույց տվեցի։ Ճստոյի աչքերը զարմանքից կլորացան։ Ես թևքիս միջից հանեցի հազար դրամանոցը։ Ճստոն ծափ տվեց ու էլի հռհռաց։

Հացն ու գինին, տեր կենդանին, խաչ պատերազմին, որ կա իմ աջ բազկին։ Սասունցի Դավթի երդումն է։